Nieuws I november 2018
Academie Borgerhout muziek - woord

ACADEMIEJAAR 2018 - 2019 

Het nieuwe academiejaar is dikke twee maanden geleden van start gegaan en de lessen zijn al volop bezig. Hoog tijd voor een welgemeende dank jullie wel!

Bedankt voor jullie vertrouwen in onze academiewerking en dus voor jullie talrijke
(her-) inschrijvingen voor het academiejaar 2018 - 2019! 

We zijn zeer blij dat we voor onze nieuwe eerste graad - muziekinitiatie - meer dan honderdvijftig jonge leerlingen mochten verwelkomen! En ja, uiteraard gaan we ons dit jaar nog meer verdiepen in het toepassen en vormgeven van het nieuwe decreet in onze academie. 

We kijken samen met jullie uit naar een heerlijk mooi, soms stil en ingetogen, soms spetterend en luid academiejaar met mooie projecten, leer-en groei-processen, voorstellingen en concerten!

Het academie-team

EEN NIEUW ACADEMIEJAAR EN NIEUWE DIRECTEUR!

Hallo,
Sinds oktober ben ik de nieuwe directeur van de Academie Borgerhout. Misschien kennen jullie mij reeds, want ik was bijna 10 jaar leraar in deze school. Ik ken alvast velen onder jullie, want velen onder jullie heb ik in die jaren ooit in een van mijn klassen ontmoet. Deze ontmoeting kan hebben plaatsgevonden in volgende lessen: cello, cello-AMV, muziekcultuur, muziekgeschiedenis, het strijkorkest of het kamerorkest. Indien je mij niet kent, stel ik me graag even voor: 

Wie ben ik?
Ik heet Romek Maniewski, ben 35 jaar, woon in Borgerhout, ben getrouwd met Margot, en samen hebben we drie kleine kindjes. Terwijl ik deze tekst schrijf, ligt mijn jongste dochter Lila te huilen op mijn arm. Ze is zeven weken oud en heeft last van krampjes. Van opleiding ben ik cellist. Tot nu trachtte ik steeds mijn agenda te vullen met lesgeven en concerteren. In mijn nieuwe functie zoek ik nog naar een nieuw evenwicht tussen de academie, mijn familie en mijn cello. En mijn bijen. Want thuis op ons dak heb ik vier bijenkasten staan die me afgelopen zomer een schitterende honingoogst hebben geschonken. Maar ik heb de laatste tijd mijn bijen wat in de steek gelaten (bijen, steken...) zodat ik nu een inhaalbeweging moet doen. En ja, ik heb geen Vlaamse naam, mijn ouders kozen bij geboorte een naam die paste bij mijn Poolse achternaam.

En hoe gaan we hier samen verder aan de slag?
Kortweg: Something old, something new, something borrowed, something blue. Waarmee ik wil zeggen: we zetten bepaalde projecten verder zoals ons traditioneel, sfeervol winterfestival (something old) maar werken ook nieuwe initiatieven uit (something new), zoals het verder uitrollen van het Nieuwe Decreet of meedenken over een nieuw evaluatiesysteem. En wie weet, vinden we op lange termijn zelfs een groter academiegebouw? Gelukkig ontstaan onze ideeën na stevig intern overleg en na uitwisseling van ervaringen en visies (something borrowed). Want aan inspraak hechten we veel belang.

En something blue? Gewoon een steengoede plaat van Miles Davis!

Romek Maniewski

Afscheidswoorden van Yella Arnouts: 

Geachte aanwezigen,
Beste familie en vrienden van Jonne,

Sinds september 2017 volgde Jonne de opleiding literair schrijven in de academie van Borgerhout, in Antwerpen. Zijn medecursisten en ikzelf als zijn schrijfdocente willen Jonne vandaag, in weerwil van onze verslagenheid, alle eer bewijzen die hem toekomt.
Wekelijks immers zit de schrijfklas samen. Dat schept een band. Aanvankelijk is dat een kwetsbare, maar deze klas hechtte zich allengs sterker. En Jonne nam daarin, in die versterking, een bijzondere plaats in.
Nu slaat zijn plotse overlijden ons met verbijstering.
De dood heeft vele gezichten. Heimelijk, als een roofdier, lag hij op de loer. Aan een trap, in een donkere hoek. Nu ik het schrijf moet ik eraan denken, aan het Engelse woord ‘trap’. Valstrik, hinderlaag. Genadeloos heeft de dood Jonne in een val gelokt, in zijn net gestrikt.
Na het ons verpletterende bericht zaten we vorige woensdag weer samen in de klas. Maar zo anders nu. Een groepje verslagenen. Tegen de verstomming in hebben we elkaar omarmd.
Ieder vanop zijn eigen stoel kon de lege stoel van Jonne zien. In het horror vacuï dat de dood is begint zo’n stoel dan te gloeien als getuige van wie ons ontbreekt.
We hebben Jonnes teksten herlezen. We probeerden Jonne onder woorden te brengen. Vergeefs uiteraard, want hoe vat je iemand samen?
Een gul man dan nog. Met een haast natuurlijk gezag. Zoals hij zijn kritisch licht liet schijnen op onze verhalen, onze zoektocht naar begrip. Dat we volop van hem kregen.
Een ernstig man ook, die in een gesprek lichtvoetig een balletje op kon werpen. Die ook lang en aandachtig luisterde. Om dan met één zin ons tot nadenken te stemmen.
Een man met een onwaarschijnlijk origineel denkvermogen. Die moeiteloos de twinkelende ogen van een jongetje nog kon verbinden aan de milde inzichten van een reeds wijze ziel.
Een talentvolle man, die zichzelf niet per se wilde zien als ‘schrijver’ maar als ‘hij die schrijft’. Een uitspraak van hemzelf die getuigde van een bescheidenheid die hem sierde.
Een man in wiens teksten we mededogen en melancholie ontdekten. Die onvermoeibaar het bijna optimistisch verlangen koesterde iets van ‘de mens’ en het leven te begrijpen.
Wat Jonne boeide was de reis, niet het doel. Maar de ontdekking van het schrijven zelf. Ter afsluiting van het vorig schrijfjaar formuleerde hij het in zijn zelfbeschouwing zo:

Ik heb tijdens het afgelopen jaar antwoord gekregen op veel vragen die ik mij nooit over mijzelf gesteld heb. Zo heb ik geleerd dat ik niet graag herschrijf, dat mijn thema’s de dood en eenzaamheid zijn (…)

Doch hierin heb ik de grootste evolutie gemaakt. Ik ben verschoven van beeld naar verhaal. Van het vertellen over de schoonheid van de wereld naar de schoonheid van het vertellen zelf.

Laten we troost vinden in ‘de schoonheid van het vertellen’ zelf. Want daarom schrijven wij. Jonne is niet meer. Dat is waar. Maar het verhaal zelf dat voortaan ‘Jonne’ mag heten, houdt niet op. Zolang wij over hem vertellen, hem inschrijven in het verhaal dat wij zelf zijn, zolang is onze bijzonder geachte en vooral lieve pennenvriend onder ons. 

Als leerling van de Academies Antwerpen krijg je een speciale korting voor de onderstaande voorstellingen in De Roma. Laat bij aankoop van je ticket weten dat je student bent van onze Academie en geniet van de concerten!

Tony Allen: The Source, donderdag 13 december 
Met The Source, zijn eerste langspeelplaat voor Blue Note Records, maakt de legendarische Nigeriaanse drummer zijn kinderdroom waar. Het is namelijk een ode aan zijn grote idool, de man naar wie hij al heel zijn leven opkijkt: de Amerikaanse jazzdrummer Art Blakey. Een spirituele en emotionele trip van Afrika naar Amerika en weer terug.
Actiecode SOURCE - tickets aan €12 ipv €20 (max 2 tickets per order)

Lady Linn & Her Magnificent bigband, zaterdag 22 december 
Vijftien jaar geleden veroverden Lady Linn & Her Magnificent Seven het hart van vele muziekliefhebbers met een heerlijke mix van oude, vergeten bigband-swingnummers uit de jaren ‘20, ‘30, ‘40 en ’50. Vandaag, 15 jaar later, is hét moment aangebroken om feestelijk terug te blikken op een mooie carrière. Lady Linn & Her Magnificent Seven omringen zich voor deze gelegenheid met een tiental extra bigband-muzikanten, vandaar ook de naam waarmee ze rondtoeren: Lady Linn & Her Magnificent Bigband.
Actiecode SWING - tickets aan €12 ipv €24 (max 2 tickets per order)

Nieuws ontvangen? 

Als je deze Nieuwsbrief ontvangt, dan bezorgde je ons ooit jouw gegevens. Als leerling, geïnteresseerde, omdat je met ons samenwerkt of ooit met ons samenwerkte.
Uitschrijven is altijd mogelijk via de link onderaan.